​ این كه گفته اند: ھر كارى را كه انجام میدھى نام خدا را ببر؛ یعنى كار باید به گونه اى باشد كه انسان بتواند به نام خدا بگوید.

گاھى ممكن است انسان، در اوایل امر با حسن نیت، وارد كارى بشود و به نام خدا بگوید؛ ولى دراثناى عمل، جاذبه ھاى طبیعى، او را به سمت خود منحرف كند و او نتواند در پایان كار به نام خدا بگوید. آیه سوره «اسراء»۱ می گوید: در آغاز ھر كارى كه وارد می شوید، به نام خدا بگویید و به ھمین صورت كار را ادامه دھید به  گونه اى كه وقتى از آن دست كشیدید نیز بتوانید به نام خدا بگویید به این ترتیب، سراسر آن كار واجب یا مستحب، مظھر توحید می شود.

.

.

.

۱. «وَقُل رَّبِّ أَدْخِلْنِي مُدْخَلَ صِدْقٍ وَأَخْرِجْنِي مُخْرَجَ صِدْقٍ». سوره مبارکه اسراء / ۸۰

۲. حضرت علامه جوادی آملی، مبادی اخلاق در قرآن، صص ۵۵ و ۵۴