.

سلطان سليمان از سلاطين عثمانى بود. نهر حسينيه را كه منشعب از شط فرات است در كربلاى معلى احداث نمود و بعد از آن به زيارت حضرت امير المؤمنين عليه السلام مشرف‏ گرديد و در نزديكى مشهد علوى قصد نمود كه پياده محض احترام آن حضرت مشرف شود لذا از اسب پياده شده. قاضى عسكر كه مفتى جماعت بود چون از اراده سلطان اطلاع يافت بعرض رسانيد كه صلاح نيست كه پياده برويد به جهت اين كه شما سلطان زنده هستيد و در انظار موهون است با اين وضع تا قبه منوره رفتن. سلطان مردد شد قرار شد كه به قرآن تفأل جويند، سلطان قرآن را باز نمود اين آيه اول ما يرى بود فَاخْلَعْ نَعْلَيْكَ إِنَّكَ بِالْوادِ الْمُقَدَّسِ طُوىً‏ سلطان بقاضى گفت سخن تو سبب شد برهنگى پا را هم مزيد نمودى پس كفشها را از پاى درآورده پياده از حدود نجف تا قبه منوره مسافت طى نمود.

.

.

حضرت علامه حسن حسن زاده آملی

هزار و یک نکته صص ۵۱۲-۵۱۱