یا حسین (علیه السلام)
عشقبازی کار هر شیاد نیست
این شکار دام هر صیاد نیست
عشق ، از معشوقه اول سر زند
تا به عاشق ، جلوه دیگر کند
تا به حدی بگذرد هستی ازو
سر زند صد شورش و مستی ازو
طالب این مدعی خواهی اگر
بر حسین و کربلایش کن نظر
روز عاشورا شه دنیای عشق
کرد رو به جانب سلطان عشق
بارالها این سرم این پیکرم
این علمدار رشید، این اکبرم
این سکینه، این رقیه، این رباب
این تن عریان میان آفتاب
این من و این ذکر یارب یا ربم
این من و این ناله های زینبم
پس خطاب آمد زحق کی شاه عشق
ای حسین ای یکه تاز راه عشق
گر تو بر ما عاشقی ای محترم
پرده برچین من ز تو عاشق ترم
هر چه از دست داده ای در راه ما
مرحبا صد مرحبا خودهم بیا
خود بیا که می کشم من ناز تو
عرش و فرشم جمله پا انداز تو
لیک خود تنها میا در بزم یار
خود بیا و اصغرت را هم بیار
خوش بود در بزم یاران بلبلی
خاصه در منقار او باشد گلی
خود تو بلبل ، گل علی اصغرت
زودتر بشتاب سوی داورت
.
.
ناصر الدین شاه قاجار
حضرت علامه سید محمد حسین حسینی طهرانی، الله شناسی، جلد اول، صص ۱۲۷_۱۲۶