روزی از روزهای تابستان؛ در یکی از قرای لاریجان، در کنار دره ای که درختان گردوی سهمگین و دیگر درختان ییلاقی سر به آسمان کشیده داشت نشسته و سرگرم به عالم خود بودم.

در این اثنا گوساله ای از جانبی آمد و در میان من و درخت گردویی که روبروی من بود ایستاد، اوبه دیدن من خیره شد و من به دیدن او، که ناگهان بدین معنی انتقال یافتم که

درخت ریشه اش به زمین است و شاخه هایش بسوی آسمان؛

و انسان به کلی عکس آن که درختی باژگونه است: ریشه اش بسوی آسمان و شاخه ها بسوی زمین؛

و حیوان نه این است و نه آن.

عجبا بعد از چندی دیدم انتقال مذکور را درباره نبات و حیوان و انسان، شیخ اکبر ابن عربی در فص محمدی (صلی الله علیه و آله و سلّم)عنوان کرد که:

حرکت انسان مستقیم است و حرکت حیوان افقی و حرکت نبات منکوس است.

حضرت علامه حسن حسن زاده آملی